Jakub Skurtys

 krytyk i historyk literatury; adiunkt w Instytucie Filologii Polskiej na Wydziale Filologicznym Uniwersytetu Wrocławskiego; zajmuje się m.in. poezją najnowszą, literaturą XX wieku i historią awangard literackich (doktorat poświęcił twórczości Adama Ważyka; pisał o poetach awangardowych i neoawangardowych, m.in. Józefie Czechowiczu, Aleksandrze Wacie, Tytusie Czyżewskim, Witoldzie Wirpszy, Krystynie Miłobędzkiej i Tymoteuszu Karpowiczu); członek redakcji internetowego pisma literackiego „Zakład”; autor książek Wspólny mianownik (Wrocław 2020), Wiersz… i cała reszta (Kraków 2021) oraz Darczyńca. Rzecz o poezji Eugeniusza Tkaczyszyna-Dyckiego (Wrocław 2022); współredaktor tomu szkiców o poezji najnowszej Tajne bankiety (Poznań 2014); autor wyborów wierszy: Jarosława Markiewicza Aaa!… (Warszawa 2020, wraz z D. Kujawą i R. Wawrzyńczykiem), Agnieszki Wolny-Hamkało Zerwane rozmowy (Wrocław 2020), Cezarego Domarusa Księgi wyjścia (Poznań 2022) i Eugeniusza Tkaczyszyna-Dyckiego Inaczej nie będzie (Kołobrzeg 2022). Kontakt: jakub.skurtys2@uwr.edu.pl

Wybrane publikacje dot. awangardy:
2021, „Ziarnko niewzeszłe”. O jednej figurze życia w poezji Tymoteusza Karpowicza, „Czasopismo Zakładu Narodowego im. Ossolińskich”, T. 32, s. 21–42.
2020, KTA: Kulturowa Teoria Awangardy Mike’a Sella, [w:] I. Boruszkowska, J. Kornhauser, M. Kmiecik [red.], Teorie awangardy. Antologia tekstów, Wydawnictwo UJ, Kraków, s. 341–351.
2020, Druga płeć awangardy?, „Wielogłos”, nr 2 (44), s. 161–180.
2019, Argument nożowniczy Witolda W., czyli o estetyce jako sztuce podziału, [w:] W. Browarny, P. Mackiewicz, J. Orska [red.], Nauka chodzenia, t. I, Kraków: Wydawnictwo UJ.
2019, Słowa są jak bezrobotni. Kilka wstępnych uwag na temat ekonomicznych paradoksów języka awangardy, „Zagadnienia Rodzajów Literackich”, LXII, z. 2, s. 84–100.
2018, Chłopcy w za dużych mundurach. O męskich wspólnotach w wojennej prozie Józefa Czechowicza, „Wielogłos”, z. 4 (38), s. 23–45.
2018, „Nieprzekraczalna jest bariera ciała”: ucieleśnienia Adama Ważyka, „Pamiętnik Literacki”, z. 1, s. 129–150.
2017, „Patrzeć ciemności. Ubyć”: od mikropoetyki do mikropolityki i z powrotem (o metodzie), „Forum Poetyki”, nr 7, s. 16–37.
2015, Figury dyssensu w praktyce późnej awangardy: jukstapozycja i entropia Adama Ważyka, [w:] J. Kornhauser, M. Szumna, M. Kmiecik [red.], Awangarda i krytyka. Kraje Europy Środkowej i Wschodniej, Wydawnictwo UJ, Kraków, s. 59–72.